Bezdomność

Osoba bezdomna może zostać objęta indywidualnym programem wychodzenia
z bezdomności, polegającym na wspieraniu osoby bezdomnej w rozwiązywaniu jej problemów życiowych, w szczególności rodzinnych i mieszkaniowych, oraz pomocy w uzyskaniu zatrudnienia.

Indywidualny program wychodzenia z bezdomności jest opracowywany przez pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej wraz z osobą bezdomną i podlega zatwierdzeniu przez kierownika ośrodka.

Jeżeli osoba bezdomna przebywa w schronisku dla osób bezdomnych albo schronisku dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi, indywidualny program wychodzenia z bezdomności może być opracowany przez pracownika socjalnego zatrudnionego w tej placówce, z zastrzeżeniami ustawowymi. Realizatorem indywidualnego programu wychodzenia z bezdomności w tym przypadku jest odpowiednio schronisko dla osób bezdomnych albo schronisko dla osób bezdomnych
z usługami opiekuńczymi.

Jeżeli indywidualny program wychodzenia z bezdomności wykracza poza będące
w dyspozycji placówki środki pomocy lub zachodzi konieczność objęcia osoby bezdomnej ubezpieczeniem zdrowotnym, podlega on zatwierdzeniu przez kierownika ośrodka pomocy społecznej. W takim przypadku w programie wskazuje się podmioty odpowiedzialne za realizację poszczególnych postanowień programu.

Indywidualny program wychodzenia z bezdomności powinien uwzględniać sytuację osoby bezdomnej oraz zapewniać szczególne wspieranie osobie aktywnie uczestniczącej
w wychodzeniu z bezdomności. Indywidualny program wychodzenia z bezdomności, stosownie do potrzeb osoby bezdomnej, może uwzględniać wszelkie środki pomocy, jakimi dysponuje ośrodek pomocy społecznej. Za osobę bezdomną objętą indywidualnym programem wychodzenia
z bezdomności ośrodek pomocy opłaca składkę na ubezpieczenie zdrowotne na zasadach określonych w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Schronienie, posiłek, ubranie

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o pomocy społecznej, zadaniem gminy o charakterze obowiązkowym jest udzielanie schronienia, zapewnienie posiłku oraz niezbędnego ubrania osobom tego pozbawionym. Z kolei, po myśli art. 48a ust. 1 ustawy, udzielenie schronienia następuje przez przyznanie tymczasowego schronienia w:

1. noclegowni,

2. schronisku dla osób bezdomnych albo

3. schronisku dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi.

Dodatkowo, tymczasowe schronienie może być udzielone również w formie ogrzewalni, która umożliwia interwencyjny, bezpieczny pobyt w ogrzewanych pomieszczeniach wyposażonych co najmniej w  miejsca siedzące (art. 48a ust. 4 ustawy).

Indywidualny program wchodzenia z bezdomności – jest formą pracy socjalnej, mająca na celu stworzenie planu działania z osobą bezdomną, wspomagająca ją w procesie wychodzenia
z bezdomności.

Osoba Bezdomna to według ustawy o pomocy społecznej z dn. 12 marca 2004 r., osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów
i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowana na pobyt stały, w rozumieniu przepisów
o ewidencji ludności, a także osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania.